Achtergrondinformatie:
Sporen oversteken ter hoogte van een perron gebeurd al sinds het begin der spoorweg tijden. Alleen wordt het zeker in de laatste decennia, onder meer door de hoogte van de tegenwoordige perrons, niet toegestaan voor onbevoegden zoals reizigers. Maar rangerend personeel en soms ook andersoortig zoals onderhoudspersoneel komt zo nu en dan nog wel in de situatie dat men van het spoor af het perron op wil. En daarvoor zijn uiteenlopende modellen trapjes ontwikkeld. Dit type trapje is daarin een interessant exemplaar. Het is een trapje dat feilloos past tussen het profiel van de trein en het perron. Het bevind zich dan ook vanzelfsprekend aan de lange kanten van perrons en is vanaf het perron zelf vrijwel onzichtbaar. Ook dat laatste is heel bewust zo ontwikkeld, zodat reizigers niet in de verleiding komen een dergelijk trapje te pakken om snel het spoor over te steken. Het blijft immers erg gevaarlijk om sporen te kruisen op een plek die niet voorzien is van waarschuwingsmiddelen die kunnen aangeven dat er een trein nadert. Nu rangeerbewegingen en ook het (ont)koppelen van materieel op perronsporen steeds minder vaak voorkomt zien we ook geleidelijk het aantal van deze trapjes afnemen. Maar wie goed kijkt kan ze nog op vele plekken vinden.
Bouwkundige details:
De metalen variant van deze trapjes werd omstreeks 1960 de dominante variant. Daarvoor bestonden er voornamelijk uit hout vervaardigde exemplaren.
